Χημικές ενώσεις, οργανικές βασικά, πού χρησιμοποιούνται για την εξολόθρευση των εντόμων, πού προκαλούν αρρώστιες στον άνθρωπο και στο φυτικό βασίλειο και φέρνουν καταστροφές στα γεωργικά προϊόντα. Τα εντομοκτόνα πού χρησιμοποιήθηκαν αρχικά, ήταν ανόργανες ενώσεις (άλατα αρσενικού, το θειούχο ασβέστιο, φθοριοπυριτικά άλατα) και οργανικές ενώσεις (πετρέλαιο, νικοτίνη).

Ύστερα η Χημεία ασχολήθηκε με τη σύνθεση νέων εντομοκτόνων ώστε να είναι δραστικά σε όσο το δυνατόν πιο πολλά έντομα, να μην βλάπτουν τον άνθρωπο, τα κατοικίδια ζώα και τα ωφέλιμα έντομα (τις μέλισσες), και να μην δημιουργούν παρενέργειες στον άνθρωπο και στα παραπάνω έντομα και ζώα. Αυτό πού κατασκευάστηκε πρώτα και ακόμα και σήμερα χρησιμοποιείται σε μεγάλη κλίμακα είναι το D.D.T.

Οι ενώσεις αυτές ανήκουν στην κατηγορία των αλογονωμένων υδρογονανθράκων. Στην κατηγορία των φωσφορικών οργανικών ενώσεων υπάγεται το παραθείο, πού είναι δυνατό δηλητήριο για τούς θερμόαιμους οργανισμούς.

Η δράση των εντομοκτόνων είναι άμεση ή έμμεση. Όταν είναι άμεση, αυτά δρουν κατευθείαν στο έντομο. Όταν είναι έμμεση, παραλαμβάνονται από τα φυτά και μέσα από αυτά δηλητηριάζονται τα έντομα.