Οι πιο διαδεδομένες κεντρικές εγκαταστάσεις για θέρμανση, προπαντός για μικρές πολυκατοικίες, είναι χωρίς αμφιβολία αυτές που λειτουργούν με την κυκλοφορία ζεστού νερού μέσα σε σώματα καλοριφέρ διαφόρων τύπων, που μεταδίδουν τη θερμότητα στο γύρω χώρο. Η κυκλοφορία του νερού μπορεί να γίνεται «φυσικά», δηλαδή χωρίς βοηθητικό μέσο (κυκλοφορητή). Έτσι, το νερό που ζεσταίνεται μέσα σε έναν ειδικό λέβητα, ανεβαίνει από ένα σωλήνα μέχρι να φθάσει στην είσοδο του σώματος του καλοριφέρ, που βρίσκεται γενικά ψηλότερα από την έξοδο. Το κρύο νερό, ή αυτό που είναι λιγότερο ζεστό, βγαίνει από την έξοδο του σώματος και οδηγείται πάλι στο λέβητα με μια άλλη σωλήνωση.

Από το λέβητα, λοιπόν, ξεκινούν δυο σωλήνες: ένας για το ζεστό νερό (προσαγωγή) και ένας για το κρύο (επιστροφή). Όταν όμως τα σώματα του καλοριφέρ βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο (πάτωμα) με το λέβητα, ή όταν θέλουμε να εξασφαλίσουμε μια καλύτερη διανομή του ζεστού νερού στα διάφορα πατώματα της πολυκατοικίας, η κυκλοφορία του νερού επιταχύνεται με μια ειδική ηλεκτρική αντλία (κυκλοφορητής). Όταν η εγκατάσταση δεν είναι εφοδιασμένη με μια τέτοια αντλία, η ποσότητα του νερού που κυκλοφορεί είναι πολύ μικρότερη και η απόδοση του λέβητα επίσης.

Μπορούμε λοιπόν να πούμε, ότι μια εγκατάσταση καλοριφέρ αποτελείται από ένα λέβητα, από ένα σωλήνα για το ζεστό και ένα σωλήνα για το κρύο νερό (σωλήνας επιστροφής), που συνδέονται στα διάφορα σώματα του καλοριφέρ. Από την άλλη μεριά, επειδή στην εγκατάσταση αυτή κυκλοφορεί νερό, που πρέπει να γεμίζει τελείως και συνέχεια λέβητα, σωλήνες και σώματα καλοριφέρ, πρέπει να έχουμε ένα αυτόματο σύστημα τροφοδοσίας για το νερό. Επειδή όμως η εγκατάσταση παίρνει κρύο νερό που ζεσταίνεται μέσα στο λέβητα, είναι απαραίτητο να υπάρχει μια διάταξη, που να επιτρέπει στο ζεστό νερό να διαστέλλεται με την αύξηση της θερμοκρασίας, χωρίς κίνδυνο να πάθει ζημιά η εγκατάσταση. Η διάταξη αυτή λέγεται «δοχείο διαστολής».

Η αυτόματη τροφοδοσία και το δοχείο διαστολής, είναι τοποθετημένα στο ψηλότερο σημείο της εγκαταστάσεως και βρίσκονται, συνήθως, κάτω από τη στέγη. Τέλος, για να μπορούμε να κάνουμε τις διάφορες εργασίες συντηρήσεως στα διάφορα σώματα του καλοριφέρ, πρέπει να εφοδιάσουμε την εγκατάσταση και με ένα σύστημα που να μας επιτρέπει να αδειάζουμε το νερό. Σε μερικές περιπτώσεις, υπάρχει ένα μόνο τέτοιο σύστημα και βρίσκεται στο ύψος του λέβητα, αλλά όταν οι εγκαταστάσεις είναι πολύ μεγάλες, μπορεί να έχουμε και άλλα τέτοια συμπληρωματικά συστήματα, που μας επιτρέπουν να αδειάζουμε ένα μέρος της εγκαταστάσεως κάθε φορά, π.χ., ανά όροφο ή ανά κλιμακοστάσιο, χωρίς να είμαστε υποχρεωμένοι να σταματήσουμε ολόκληρη την εγκατάσταση, όταν λειτουργεί.

Σε μερικές άλλες περιπτώσεις, το κάθε σώμα του καλοριφέρ, είναι εφοδιασμένο και με ένα διακόπτη, που το απομονώνει από την υπόλοιπη εγκατάσταση (εκτός από το διακόπτη που ρυθμίζει τη ροή του ζεστού νερού). Ο διακόπτης αυτός που μπαίνει στο σωλήνα επιστροφής, στην έξοδο του σώματος, μας επιτρέπει να απομακρύνουμε τελείως αυτό το σώμα, χωρίς να είμαστε υποχρεωμένοι να αδειάσουμε ολόκληρη την εγκατάσταση. Για να συμπληρώσουμε την εικόνα μιας τέτοιας εγκαταστάσεως, δεν πρέπει να παραλείψουμε και την πηγή θερμότητας, που ζεσταίνει το λέβητα. Η λειτουργία όλης αυτής της εγκαταστάσεως ρυθμίζεται από ένα σύστημα αυτοματισμών, που της επιτρέπουν να μας δίνει μια σταθερή και ευχάριστη θερμοκρασία.

Κάποτε, χρησιμοποιόταν σαν καύσιμο, το κάρβουνο, ενώ σήμερα τα πιο διαδεδομένα καύσιμα είναι το πετρέλαιο θέρμανσης και το γκάζι. Η καύση γίνεται με ειδικούς καυστήρες, που τροφοδοτούνται από μια δεξαμενή πετρελαίου ή απευθείας από τη σωλήνωση του γκαζιού. Ενώ η βασική σύνθεση σε μια κεντρική εγκατάσταση καλοριφέρ είναι πάντα η ίδια, η κάθε συγκεκριμένη κατασκευή, μπορεί να είναι πολύ διαφορετική από την άλλη.